Jeung saeunyana lurah hasil nyundutan urang lembur. Poe eta Mang Ursin ninggalkeun heula paculeun. Ki Sarja merenan heula anyameun. Kang Sabri nutup heula warung. Mang Sarip ngahaja teu ngurilingkeun dagangan. Meh kabeh lalaki urang lembur ngabring rek ngadongdon kantor kacamatan. Mapay-mapay totoang siga keur ngajajapkeun panganten, jiga nu rek seserahan. Pucuk tigirang mah : Listrik! Desa Karangsaga kaliwat teu kabagean listrik. Padahal lembur beh girang jeung hilireunna mah geus raang. Nu jadi ambek urang lembur, naha atuh ngan ukur kabelna hungkul anu ngaliwat kaluhureun desa teh. “Piraku urang teu ngarasa di teung-teuingeun?” ceuk lurah, “Lain kuring kurang usaha, inget! Tapi Camat anyar jiga sentimen ka desa urang!” pokna deui basa rapat LKMD. “memeh nepi ka desa hilir ge, kudu namah kapan ka urang heula. Camat anyar jeung oknum PLN jiga ada main!” lurah awong-awongan. Jeung enyana, urang Karangsaga kakoet ambekna. Bari abring-abringan maranehna padungdengan. “kumaha engke pokpokanana ka Camat?” ceuk salah saurang. “menta ka adilan we kituh!” “urang sebut, Camat teu gableg cedo!” “ah, kasar teuing ari kitu mah” “har, naha urang ayeuna rek popoyongkodan kitu?” “ari rek kitu mah ku saurang ge mahi!” Sarerea unggut-unggutan ngaluyuan. “maksud teh sing wajar we.” “nu wajar-wajar mah kapan enggeus ku Lurah. Urang mah kapan rek ngalakonan nu teu wajarna” Sarerea unggut-unggutan deui “moal kumaha onam kitu lamun Camat ambek?” “nya urang pagede-gede ambek we atuh!” Sarerea leuwih rosa unggut-unggutan nana. Jalan nu diliwatan, jalan desa nu can diaspal. Sisi-sisina sawah ngaplak garapeun. Manjing usum porekat, tapi teu jadi bahan obrolan nu abring-abringan. Tukang endul ukur wasa ngajanteng di tengah jalan basa nu abring-abringan ngaliwatan dirina. Motor nu ngaliwat ge maksakeun nyisi heula. “ke, saha nu apal ka Camat anyar?” ceuk salah saurang deui. “mun geus tepung mah meureun engke ge ngaku sorangan” “bisi we kasamaran” “saha atuh engke anu pangheulana rek nyarita?” “mending tinu ngora heula, Jang Anen we tah nu ngamimitian mah!” “ah, tikolot heula alusna mah” ceuk nu ditunjuk. “kumaha mun Mang Ursin?” “is, ulah Emang atuh. Ti iraha Emang bisa nyarita jeung Camat. Nu bedas tanagana we heula, tinu ngora.” Mang Ursin kekepehan, sarerea silih reret. “kieu atuh kumaha mun babarengan. Langsung cocorowokan.” “tah enya, mending kitu!” ceuk sarerea meh bareng Urang lembur beuki gancang leumpangna. Barang srog ka hareupeun kantor kacamatan, kasampak simpe. Sarerea silih pelong bari nyusutan kesang. Saeunggeus leumpang jauh abring-abringan. “Anen komandoan!” salah saurang ngaharewos. Anen luak-lieuk heula, “ngomandoan naon?” pokna. “ngomandoan ngagorowok, belegug! Pokona sagala rupa nu kudu dikomandoan, komandoan kumaneh.” Sarerea silih pelong deui. Salah saurang mere bongbolongan, “kieu we atuh: Camat, kaluaaaar!! Kituh!” Sarerea nyatujuan “hiji....du...” “ulah gancang teuing, Nen! Bisi teu bareng. Kumaha keh nu ngagorowok tiheula nu katempuhan?” “ah, loba teuing aturan. Geura sok-sok kadinya, Nen!” Anen malikan deui “hiji...dua....tiluu! Lir keur kampanye. Bari ngacung-ngacungkeun peureup tingjorowok nitah Camat kaluar. Tukang beca nu keur nambangan ngadadak ngeureunkeun heula becana. Si Ayu nu keur ngaladangan jajamu ngahajakeun tunga-tongo heula. Barudak SD nu karek baralik tisakola tinglaliud nyalampeurkeun, ngadarangong na tembok benteng. “Camaaaat... kaluaaaaaarrrrr!! Kaluaaarr Camaaaaat!” Karyawan kacamatan jul-jol kalaluar. Tapi saeunggeus ninggali tingjorowok mah tingrarengkog deui. Jiga nu sadar, yen jelas-jelas nu daratang teh lain nu rek nguruskeun KTP. Heureut ti harita karek waranieun deui nyalampeurkeun nu tinggorowok bari pacekel-cekel leungeun. Pa Sekwilmat ngawakilan nyarita, “tenang, tenang!” cenah, “ke, aya naon para saderek?” “Bapa teh Camat?” ceuk salah saurang “lain kuring mah!” “euh, lain Camat mah ulah pipilueun atuh. Kuring mah butuh ka Camat.” Sekwilmat kerung, pokna, “keur euweuh Pa Camat mah.” “ah, wadul. Sok daek naon?” Sekwilmat rurat-reret heula ka stap sejen. Geus kitu pokna, “Daek... medu! Euweuh Pa Camat mah!” “anakna atuh?” Ceuk Usen nu spopoena kuli macul. “his, rek naon mamawa anak Camat?” nu gigireunana ngagebes “engges kudu ka saha deui?” “aya ku belegug ari maneh.” Sekwilmat mariksa deui “sakali deui rek naon para saderek teh?” “rek ka Camat! Meuni teu cukup ku sakali.” “sugan bisa diwakilan ku kuring.” “is, teu bisa! Ceuk Lurah ge nu ada main mah Camat!” “ada main?” sekwilmat kerung “Camaaat Kaluaarr!” salah saurang ngagorowok deui. Dituturkeun kunu sejen, bari nyedek rek asup ka jero kantor. Sekwilmat jeung stap nu sejen undur-unduran. Tapi nu nyedek beuki ngangsreg. Antukna stap kacamatan teh barirat lalumpatan. “Camaaat...Kaluarrr!” Dor! Kadenge sada nu ngabeledug. Nu cocorowokan ngadadak simpe. “saha nu ulin pepetasan euy?” “pepetasan atawa pestol?” “pestol?” sarerea ting curinghak

Jeung Saeunyana, lurah, hasil mayar lembur. Poe eta Mang Ursin ninggalkeun heula paculeun. Ki Sarja ménta ninun heula. Kang Sabri nutup balé warung. Mang Sarip teu wasa neuteup barang daganganana. Meh, kabeh lalaki, urang méakkeun leuwih jam nongkrong jeung nempo kantor kacamata. Mapay-mapay totoang siga keur ngajajapkeun Panganten, ogé nu rék seserahan. Tigirang mah : Listrik! Desa Karangsaga, kaliwat teu kabagean listrik. Padahal lembur mah bungah, jeung hilirna mah geus raang. Nu geus cape di lembur mah ngan ukur kudu ngukur kabel jeung hangul anu ngaliwat kampung kaluhureun tea. "Atuh asa teu aya di teung-teuingeun?" ceuk lurah, “Lain curing kurang usaha, inget! Tapi camat nu anyar ogé boga rasa ka Désa urang!” pokna deui basa rapat LKMD. “Memeh nepi ka kampung hilir ge, kudu ngaran iraha meunang heula. Camat anyar Jeung, urang PLN, ogé maen!”. lurah awong-awongan. Jeung enyana, urang Karangsaga kakoet ambekna. Bari abring-abringan maranehna padungdengan. "Kumaha engke pokpokanana ka Camat?" salah cipanon. "Menta ka kaadilan we kituh!" "Urang nelepon, Camat teu gableg cedo!" "Ah, kurang ajar ngomong maneh teh" "har, naha urang ayeuna rek popoyongkodan we?" "Ari rek kitu mah, gek mahi!" Sarerea ngahujat."Maksud urang tea nyanyi wajar." “Nu, wajar lamun kuring engeus si Lurah. Urang iraha bade tumaros, wajar wae" sarerea punjul Deui "moal kumaha onam kitu, mun camat ngarajuk?" "Pagede-gede kadesek, we atuh!" Sarerea leuwih rosa unggutan nana. Nu jalan meuntas, Nu can jalan desa diaspal. Sisi-sisi sawah manjang garapeun. Manjing usum porekat, tapi sok jadi bahan diskusi. Tukang ledeng wasa ngajanteng di tengah jalan, bari ngurilingan dirina. Motor ngaliwat mah maksakeun ngeusian heula. "Tah, nuju naon, camat énggal?" ceuk salah deui. "mun geus tepung mah meureun engke ge ngaku sorangan" "bisi urang kasar" "Saha atuh engke anu pangheulana rek nyarita?" "Leuwih hadé lamun diantep, Jang Anén, urang nyaho kaduhung!" "ah, tikolot heula alusna mah" nu kicauan nunjuk. "Kumaha mun Mang Ursin?" “Ih, naon sih. Ti iraha Bener bisa nanya Jeung Camat. Nu Bedas tanagana we heula, tinu ngora.” Mang Ursin gugupay, sarerea mudik. “Kieu atuh kumaha mun babarengan. Langsung ka dinya." "Tah enya, hayu!" ceuk sarerea meh babarengan Urang lembur beuki gancang leumpangna.Alus keur anjeun, sigana, kantor kacamata, Sigana basajan. Sarerea silih pélong bari nyusutan kesang. Saeunggeus leampang jauh abring-abringan. “Anu paréntah!” lepat lanceuk ngaharewos. Anen luak-lieuk heula, “ngomandoan naon?” pokna. “ngomandoan ngagorowok, belegug! Pokona sagala rupa kudu di komando, nitah nu hade." Sarerea silih pélong deui. Salah saurang sadulur ngagorowok, “kieu we atuh: Camat, kaluaaaar!! Kituh!” Sarerea ngahaja "hiji....du..." “Cabut teuing, Nen! Bisi teu babarengan. Kumaha keh nu ngagorowok tiheula nu katempuhan?” “Ah, loba ngalanggar aturan. Geura pura-pura cadi, Nen!” Anen malikan deui “hiji...dua....tiluu! Lir keur kampanyeu. Bari ngarumpuyuk kana parentah peureup tingjorowok yen si Camat geus indit. Tukang becak nu keur nambangan ngadadak ngagorowok heula musibah. Si Ayu nu keur lumpat jajamu ngahajakeun tung-tong heula. Barudak SD nu karék baralik tisakola tinglaliud nyalampeurkeun, ngadarangong na témbok bénténg. “Camaaaaat... kaluaaaaaarrrrr!! Kaluaaarr Camaaaaat!” Pagawéna jul-jol kalaluar. Tapi saeunggeus ninggali tingjorowok mah tingrarengkog deui. Upami anjeun sadar, Yen jelas aya batur anu datang pikeun ngurus KTP anjeun. Heureut ti harita karek waranieun deui nyalampeurkeun nu tinggorowok bari pacekel-cekel leungeun.Pa Sekwilmat ngawakilan nyarita, "tenang, tenang!" cenah, "ke, aya naon sadereks?" "Bapa Camat téa?" cek kaka salah "Lain cekéng!" “Euh, béda si Camat téh kalakuan pipilueun atawa henteu. Kuring bener-bener butuh Camat." Sekwilmat kerung, pokna, "keur euweuh Pa Camat mah." "Aduh, aduh. Daek naon pretentious?” Sekretariat Daerah Rurat-reret heula ka stap sejen. Geus kitu pokna, “Daek... medu! Euweuh Pa Camat mah!” "barudak?" Ceuk Usen nu spopoena coolie macul. "Nya, rek naon mamawa anak Camat?" nu Gigireunana ngabandungan "Engges kudu ka saha deui?" "Aya mah belegug ari maneh." Sekretariat Mariksa Deui “Sakali deui rek naon, juragan tea?” "Reck ka Camat! Meuni teu cekap sakali mah." "Sugan tiasa diwakilan ku abdi Kuring." “Ih, teu bisa! Ceuk Lurah ge nu maen Camat!” "Aya ulin?" sekretariat daerah kerung “Camaaat Kaluaarr!” salah maneh ngagorowok deui. Cenah baheula sejen, ngan nyeuseup rekening asupan di jero kantor. Jeung Sekretariat Daerah geus stapled nu sejen mundur. Tapi nu nyedek beuki ngangsreg. Antukna stapling barirate gelas tea jeung skipping. “Camaaat...Kaluar!” Dor! Kadenge sada nu ngabeledug. Nu cocorowokan ngadadak simpé."Saha nu ulin petasan hah?" "Petasan atawa péstol?" "bedil?" sarerea ting curinghak