Pa Suta jelema teu wudu loba kabisana, loba kanyahona, lampar panyabaanana, pagaweanana jadi tukang kulit, nyieunan pakean kuda kahar, tapi teu ngawungkul nyieunan, da nu ng€ngk€n ngomean sautak-saeutik ditampa. Keur ngorana ngoprek, tetelepek. Kana jarar-jarah, ti semet Demak ka kulon mah cenah, unggal nu kasebut karamat gede geus kabebes. Tah Pa Suta teh masantren di Demak, geus bosen masantren balik. Bekel teu boga, rek baramaen era, bijil akal jahat, jalanna mapay pilemburan, papangeranan, ngagiringsing ka urang lembur, kukusumahan. Di Cirebon biasa deui, jadi Pa Suta, da sieun ditalian. Keur ngarereb di warung pamondokan, amprok jeung urang Cimahi. Cacarita-cacarita, wawawuhan. Istam ngaranna urang Cimahi teh. Tina bisana Pa Suta carita, bisa ngeupanan karep batur—urut giringsing kitu—Istam beunang rasiahna, percaya ka Pa Suta, yen samaksud jeung manehna, nya €ta pada rek ngipri. Istam bungah manggih batur, keur bingung ka mana nya los, arek tatanya teu kadugaeun, ayeuna aya nu rek ngabarengan. Pa Suta—harita mah lain Pa Suta ngaranna da ganti ngaran unggal isuk—nembongkeun kaatoh deuih. Tapi ku sabab panasaran, Pa Suta nyaleser ka Istam, nyieun piandel cara nu nalek. Tungtungna mah Istam potol. Keur legaglegig teu puguh gadag, aya nu ngahatean kana ngipri. Dienyakeun, imah di lembur dijual sapayuna, pamajikanana jeung anaknasina nyiluruk di dulurna, nya manehna l€os ka Cirebon. Ku sabab pego kana basa Jawa, nya bingung di Cirebon mah. Nu matak asa mobok manggih gorowong amprok jeung Pa Suta teh, da pangakuanana nyaho ka nu rek dijugjug, nya €ta pamunjungan tea, turug-turug Pa Suta paham basa Jawa, katiluna samaksud, tur pada urang Sunda. Rasa-rasa ba€ ku kitu tea mah, urang oge lebah keur cara Istam moal teu atoh.”  Kabeneran kuncen kasampak aya di imahna. S€mah diaku ku nu boga imah, geus disuguhan sakadarna, ditanya naon nya pikarepeun loslos ka gunung. Ku Pa Suta diterangkeun paniatanana. Ti dinya kuncen nalek, sabab ieu teh siluman—ngomongna haharewosan engke di mana geus kajadian nepi kana perjangjian, urang kudu balik bungkeuleukan asup ka dieu ngawula ka nu kagungan di dieu. Singkatna, di imah Kuncen, Pa Suta diupahan ku Istam jeung ku Kuncen, basana teu ayeuna, sugan engk€, ulah pegat pangharepan. Geus caruta-carita, pok Kunc@n mapatahan ka Istam peta-petana nampi ipri dina waktuna datang jeung sasaj€n nu teu meunang euweuh, nyatta di imah kudu boga enggon cawisanana, teu meunang kagadabah ku nu sejen sarta dina malem Salasa jeung Jumaah kudu beresih sarta kebek ku seuseungitan. Demi sasajen nu pantes jadi katuangan istri, seupaheun, cai atah dina kendi, rampe, kembang, minyak seungit teu meunang euweuh. Isuk-isuk di mana ipri geus mulih, ilikan handapeun anggel atawa handapeun kasur, Sisitna anu tinggaleun jadi milik urang, duit buktina mah. Engke di ahir, di mana ipri beak sisit, nya di dinya waktuna urang balik sarta aya nu mapagkeun.

Pa Suta jelema teu wudu loba kabisana, loba kanyaahna, lampar panyabaanana, pagaweanana jadi tukang kulit, nyieunan make kuda maksa, tapi teu ngawungkul nyieunan, da embung salah ngomong. Keur ngorana galécok, tetelepék. Kana Jarar-jarah, ti semet Demak ka kulon mah cenah, singular nu ka disebut karamat gede geus kabebes. Tah Pa Suta, Akang teh masantren di Demak, bosen balik sakola. Bekel teu boga, jaman rek baramaen, bibit rasa jahat, jalan mapay pilmburan, Papangeranan, mawa kurang lembur, Kusumahan. Di Cirebon biasa deuih, kitu Pa Suta, da sieun di jalur. Keur ngarereb di warung pamondokan, amprok jeung urang Cimahi. Cacarita-cacarita, wawawuhan. Istam ngaranna urang Cimahi tea. Tina bisa Pa Suta carita, bisa dahar karep batur—rupa giringsing kitu—Istam beunang rasiahna, percaya ka Pa Suta, yen maksudna jeung manehna, bener keur reek ngipri. Istam Bungah Manggih Batur, Bingung dimana Leungit, Arek Tata teu Kadugaeun, Ayeuna aya nu rek babarengan. Pa Suta—benten dintenna, Pa Suta ngarangna teras ngagentos karangan tunggal, isuk—ngécéskeun kaatoh deuih. Tapi kuring sabab panas, Pa Suta nyaleser ka Istam, nyieun piandel nu nalek jalan. Tungtungna mah Istam potol. Keur legeglegig teu puguh gadag, aya nu ngahatean kana ngipri.Dienyakeun, Imah dijual ka lembur Sapayuna, Pamajikanana Jeung Anaknasina nyiluruk baheula, Manehna l€os ka Cirebon. Hapunten bilih nyarios basa jawa, lieur di cirebon. Nu matak asa mobok manggih gorowong amprok jeung Pa Suta teh, da pangakuanana nyaho ka nu rek dijugjug, nya €ta pamunjungan tea, tuug-turug Pa Suta ngarti basa Jawa, katiluna jeung hartina, wisata urang Sunda. The flavors are ba€ ku kitu tea mah, ur oge lebah keur istam moal teu atoh way.” Kuncen kasampak aya di Imahna. S€mah kuring ngaku nu boga imah, geus disuguhan ku sakadarna, ditanya kumaha pikarepeun kalah ka gunung. Ku Pa Suta dipedar ku panitia. Lamun kuncen nalek, eta sabab siluman-omongna haharewosan engke mana geus kajadian nepi kana perjangjian, urang kudu balik deui ka bungkeuleukan asup ka dieu ngawula ka nu kagungan di dieu. Singkatna, di Imah Kuncen, Pa Suta dibayar ku kuring Istam jeung ku Kuncen, basana teu ayeuna, sugan engk€, kalakuan pegat pangharepan. Geus caruta-carita, pok Kunc@n mapatahan ka Istam peta-petana nampi ipri dina waktu manéhna datang jeung sasaj€n nu teu meunang euweuh, malah di imah kudu dahar ogé jeung cawisanana, kuring bakal mayar anjeun nikmat na. dahar di imah jumat peuting beberesih jeung kebek seuseungitan mah.Demi sasajen, pantes jadi leungeun pamajikan, seupaheun, cai atawa dina jug, rampe, kembang, seungit teu meunang minyak. Rumor ngeunaan mana Ipri geus cageur, ilikan handapeun malaikat atawa kasur handapeun, Sisitna jeung saterusna tetep kalawan kami, duit buktina. Engke di tungtung, dimana Ipri beak Sisit, nya dina waktu urang balik jeung aya nu mapagkeun.