Kampung Adat Cikondang terletak di Desa Lamajang, Kecamatan Pangalengan, Kabupaten Bandung, Jawa Barat, tepatnya berada di sebuah desa terpencil yang berada di kaki Gunung Tilu Pangalengan. Pada abad ke-17, terdapat 61 rumah adat yang didirikan, namun saat ini hanya tersisa satu rumah adat. Sebagian besar rumah adat tersebut musnah, karena pada abad ke-19 terbakar dan hanya menyisakan satu rumah yang kini masih tetap dilestarikan. Rumah adat ini dimiliki oleh Bapak Anom Samsa, berada di area seluas 3 hektar. Di dalam rumah adat tersebut terdapat dua kamar. Pertama, yaitu kamar larangan yang memiliki fungsi sebagai tempat penyimpanan benda-benda keramat. Kamar kedua, yaitu goah. Kamar tersebut berfungsi untuk menyimpan beras. Ki Anom mengatakan ciri khas Kampung Adat Cikondang ialah tetap melestarikan nilai-nilai kearifan lokal, salah satunya di bidang kuliner, seperti nasi tumpeng dan rujak curo. Selain itu, setiap tanggal 1 Muharam ada kegiatan para ibu yang menumbuk padi untuk persiapan acara tahunan yaitu Wuku Taun, yang diadakan setiap tanggal 15 Muharam. Kesenian yang bertahan sampai saat ini dan masih sering dipentaskan adalah kesenian beluk, yakni kesenian olah vokal yang dimainkan oleh dua orang, dimana satu orang membaca suatu naskah, dan satu orang lainnya mengidungkan atau menyanyikan. Bacaan yang dinyanyikan bentuknya sinom, kinanti, dan lain-lain. Selain rumah adat, di Kampung Adat Cikondang juga terdapat Hutan Larangan yang letaknya tepat di belakang Rumah Adat. Dalam aturan adat yang berkaitan dengan adat di Cikondang, ada pantangan ketika ingin memasuki Hutan Larangan. Ki Anom menjelaskan pengunjung tidak boleh memasuki Rumah Adat dan Hutan Larangan pada hari Selasa, Kamis, dan Sabtu. Kemudian saat memasuki Hutan Larangan, pengunjung diwajibkan membuka alas kaki dan masuk kaki kanan terlebih dahulu kemudian ketika keluar dengan kaki kiri. Bagi wanita yang sedang haid dilarang masuk. Ada juga larangan memotong atau menebang pohon/tanamannya di hutan Larangan kecuali untuk keperluan rumah adat. Aturan lainnya adalah bagi tamu yang akan menginap di rumah adat tidak boleh menginap pada malam Selasa dan malam Jumat. Tidak jauh dari rumah adat terdapat makam keramat Uyut Pameget dan Uyut Istri yang selau ramai diziarahi. Di sebelah utara rumah adat, berdiri leuit, yakni lumbung tempat menyimpan padi, di sebelah barat ada lisung untuk menumbuk padi menjadi beras.Di dekat lisung, di sebelah utara, dibangun bale paseban yang fungsinya sebagai tempat pertemuan.

Kampung Adat Cikondang perenahna di Désa Lamajang, Kacamatan Pangalengan, Kabupatén Bandung, Jawa Barat, tepatna di hiji désa terpencil di suku Gunung Tilu Pangalengan. Dina abad ka-17, 61 imah adat diwangun, tapi ayeuna ngan hiji imah tradisional tetep. Seuseueurna imah tradisional ieu ancur, sabab kaduruk dina abad ka-19 sarta ngan hiji imah tetep tetep dilestarikan. Ieu imah adat anu dipiboga ku Bapak Anom Samsa, ayana di legana 3 héktar. Di jero imah adat aya dua kamar. Kahiji, nyaéta rohangan terlarang anu boga fungsi pikeun nyimpen barang-barang sakral. Ruang kadua, nyaéta goah. Rohangan ieu fungsina pikeun neundeun béas. Ceuk Ki Anom, ciri Kampung Adat Cikondang téh nya éta terus ngalestarikeun ajén-inajén kearifan lokal, salah sahijina dina widang kuliner, saperti sangu tumpeng jeung rujak curo. Salian ti éta, saban tanggal 1 Muharam aya kagiatan ibu-ibu menumbuk béas pikeun persiapan acara taunan, nya éta Wuku Taun anu dilaksanakeun saban tanggal 15 Muharam. Kasenian anu masih kénéh lestari nepi ka kiwari masih kénéh sering dipagelarkeun nyaéta kasenian beluk, nya éta kasenian vokal anu dicoo ku dua urang, anu saurang maca naskah, anu saurang deui ngadongéng atawa nembang. Bacaan anu ditembangkeun dina wangun sinom, kinanti, jsb.Salian ti imah adat, di Kampung Adat Cikondang ogé aya Leuweung Larangan anu perenahna pas di tukangeun Rumah Adat. Dina aturan adat anu patali jeung adat istiadat di Cikondang, aya larangan nalika rék asup ka Leuweung Larangan. Ki Anom nétélakeun yén sémah teu meunang asup ka Imah Adat jeung Leuweung Larangan dina poé Salasa, Kemis, jeung Saptu. Saterusna, nalika asup ka Leuweung Larangan, nu datang diwajibkeun nyabut sapatu maranéhanana sarta asupkeun ku suku katuhu kahiji maranéhanana, lajeng nalika ninggalkeun kalawan suku kénca maranéhanana. Awéwé anu keur haid dilarang asup. Aya ogé larangan neukteuk atawa nebang tangkal/tutuwuhan di leuweung Larangan iwal pikeun kaperluan imah adat. Aturan anu sanés nyaéta yén sémah anu badé cicing di bumi tradisional henteu tiasa cicing dina wengi Salasa sareng wengi Jumaah. Teu jauh ti imah adat aya makam suci Uyut Pameget jeung Uyut Istri nu sok rame nganjang. Beulah kalereun imah adat nangtung leuit, nya éta gudang tempat neundeun béas, beulah kulon aya lisung keur meuleum béas jadi béas.Deukeut lisung, beulah kalér diwangun bale paséban anu fungsina salaku tempat pasamoan.