Nu salah mah sorangan kénéh. Basa jenatra bapa budak ré melak, tangkal buah di buruan, kalah dicarék. Nananan kabala-bala. Hayang buah mah meuli wé. Nitih murah, jeung barina gé, moal kadahar, hirup ukur katilu budak. Ari ayeuna bet kabita nyeueung tangkal buah nu tatangga sakitu laleubeutna ari usumna téh. Méh kabéh tatangga sakomplek baroga tangkal buah. Kenca katuhueun mani hieum, da melakna deukeut pisan kana bénténg wates. Komo éta mah tatangga beulah katuhu, aya opat tangkal buahna téh. Ka buah-buah galék aya. Nu dina bérem mah cengkir dermayu, buahna téh sok meuhpeuy waé jeung galedé deuih. Nu deukeut bénténg mah aromanis. Binihna, cenah, ti Majalengka. Nu éta gé ari keur usum bubuah, teu sirikna gencék, saban régang bijil buah. Tara aya nu mubah. Buahna téh sok dijual. Aya nu sok ngaborongna. Teuing dikemplang teuing ditimbang, Nu matak sakitu dijagana gé, da puguh aya hasilna meureun. Kituna mah salaki pamajikan tukang gemet kana ala-alaeun, Sagala rupa diduitkeun. Eta we buruan fukangna gé dikebonan. Dipelakan jagong, kacang panjang, panéli, jeung leunca. Usum mupu jagong, babuna téh sok mapay ka saban imah, nganteurkeun gong lima éwang, cangkangan kénéh. Lalab daun kacang weh dua beungeut. Ari sugan téh balabah we kawantu ka tatangga Na atuh sorena téh si Bu Hadi mapay. "Kadé hilap, nya artos jagong, tilu rébueun." Tangkal buah cengkir nu dina bérem gé teu sirikna di- keukeupan tah ku Pa Hadi téh. Teu kaop aya barudak nu ngadeukeutan, dibuburak, bisi ngala buah. Ceuk tatangga nu sejen téh, ari melak buah dina bérem mah sarua jeung milik saréréa. Tanahna gé apan nu pamaréntah. Keun wé atuh nu hayangeun mah, sina ngala. Teu kitu Pa Hadi jeung Bu Hadi mah. Geus diborongkeun keur pakél kénéh. Nu matak dijaga gé, sieun dipangloh ku bandar meureun Ti saprak jadi tatanggana, lain owel, ku can pareng ngasaan buah ti tatangga nu éta mah. Kawas nu katuliskeun, hayang buah mah meuli wé. Kitu pisan, da tara becré, keur mupu tepi ka dikarungan gé tara sugan ngalungan, komo maké ngirim, tamba kawaranan onaman. Teusing. Ongkoh ti barang bapa budak tilar sasat patelak tah jeung pamajikan RT téh. Tara patanya aya taunna, Haré-haré. Teu dipaké pikir, da kitu ilaharna ari hirup di komplek mah. Séwang-sewangan. Jeung tatangga paantel bilik gé, teu wawuh kabéh. Mimitina teu patanya gé alatan buah. Bet nyeri haté. Asa dipitenah, pajah anak, enya Si Roy, malédog buah nu manéhna. Harita téh jeung baturna keur bal-balan, babasketan di pipir. Ku bapana banéto, dipangmasangkeun ram basket ditapelkeunn kana bénténg. Ngaranna gé budak, ngalungkeun bal luhur teuing. Meuntas benteng ngagorobas kana tangkal buah nu keur meuhpeuy garumading. Na da nyarékan lak-lak dasar. "Hayang buah mah menta wé, maké dibalédog ku bal sagala!" Ti harita beu hayang wawuh. Itu-itu ieu-leu we. Sabodo teuing Teu rugi ieuh teu wawuh jeung nu kitu patut gé. Enya gé pangawakan sabeulah, teu kudu nguyang, buah wae mah, komo maké puak-pack. Tangkal buah aromanisna teh ngaroyom ka buruan saluhureun bénténg. Kalakayna sok ngabalaan pipir. Tara loba omong, ku Si Bibi, disapukeun Keur kembangan, sok ngeprul, minuhan kekembangan dina pot nu ngajajar sisi bénténg. Tara loba omong, dicébor wé ambéh palid. Keun wé da lain sorangan, Bi Juju nu sasapu jeung nybor gé Orokaya ari usum buahan. Mun mupu buah téh remen nincak benteng, Pa Hadi téh, enya salakina. Malah anakna nu awéwé, nu keur meujeuhna lenger, apan tara bébéja-bébéja acan, asup ka buruan, ngala buah ku gantar. Sugan aya basa, komo maké méré mah. Atuh buruan teh jadi bala ku daun buah nu kapahpral ku gantar, Bakat ku hareneg, kungsi ditanyakeun ka ustad dina majlis ta'lim. Ngahaja nanyakeun téh pédah manéhna, Bu Hadi, milu ngaji. Nu tara téa sasarina mah. "Tad, pun biang di Jl. Cipaganti, gaduh tatangga nu melak anggur. Areuy anggur téh meuntas bénténg ngarumbay ka buruan pun biang. Upami éta anggur buahan, naha pun biang gaduh hak atanapi henteu?" "Bu, numutkeun undang-undang ogé, anggur nu ka buruan Ibu mah mutlak milik Ibu. Ibu moal dilepatkeun ku hukum ogé, upami Ibu ngala anggur nu ngambay ka buruan Ibu. Ala wé Bu, tong sieun doraka. Leres ari saéna mah wawartos heula ka nu melakna. Dina henteuna gé teu nanaon. Malih saéna pisan mah, nu melakna sumping ka Ibu, nyuhunkeun dihapunten, pepelakanana ngajag bari ngamanggakeun badé diala iraha waé ogé." Plong téh haté. Dirérét ku juru panon téh, Bu Hadi baketut. Keun, siah! Diala tah buah téh ké mun buahan. Enya wé buah téh leubeut deui wae. Leuwih leubeut batan usum ti heula. Da kitu buah mah, cenah, mun keur kembangan ulah katinggang hujan. Kembangan dina usum halodo mah buahna sok alus, da kembangna teu murudul katinggang hujan. Diitung téh aya dalapan, pakel aromanis nu nolol ka buruan téh, acan nu karék ngabarendil sagedé-gedé kaléci, teu sirikna raranggeuyan. Saban isuk sok dilanglang. Diantep sina gumading. Moal ngadagoan tepi ka asak dina tangkal, bisi ku lalay. Keur gumading wé terus dipeuyeum, ambéh tuus dina asakna téh. Gal

Ieu lepat kuring sorangan. Basa jenatra budak ramana ré melak, ngajauhan buah di buruan, kalah dicarék. Nannan kabala-bala. Buah Hayang mah meuli we. Nitih murah, jeung barina gé, moal kadahar, nyeuseup ukuran budak katilu. Ari ayeuna bet kabita nyeueung buah tangkal nu tatangga nyeri laleubeutna ari usumna téh. Méh kabéh Tangga Sakomplek Baroga Tangkal Buah. Kenca katuhueun mani hieum, da melakna deukeut pisan kana bénténg wates. Komo éta mah tatangga beulah katuhu, aya opat tangkal Buahna tea. Ka galék buah aya. Nu dina bérém mah cengkir dermayu, Buahna téh sok meuhpeuy waé jeung galédé deuih. Nu deukeut bénténg mah aromanis. Binihna, cenah, ti Majalengka. Nu éta gé ari keur usum buah, teu sirikna gencék, saban régang siki buah. Tara aya nu mubah. Buahna tea pura-pura dijual. Aya nu pura-pura jadi urusan badag. Teuing dikemplang teuing ditimbang, Nu matak cilaka dijaga gé, da puguh aya hasilna meureun. Kituna juragan tukang kana-alaeun, Sagala Rupa diuitkeun. Eta we buru-buru fukangna gé dikebonan. Pelakan jagong, kacang panjang, panéli, jeung leunca. Usum mupu jagong, babuna téh sok mapay ka saban imah, nganteurkeun gong Lima éwang, shellan kénéh. Lalab daun kacang wé dua beungeut.Ari sugan teh balabah we kanu ka tatangga Na atuh sorena teh si Bu Hadi mapay. "Kadé hilap, nya artos jagong, tilu rébueun." Tangkal buah cengkir nu dina bérém gé teu sirikna di-kekeupan tah ku Pa Hadi téh. Teu kaop aya barudak nu goréng, ditumbuk, bisa dahar buah. Ceuk tatangga nu sejen téh, ari melak buah dina bérem mah sarua jeung milik saréréa. Tanahna gé apan nu maca. Keun wé atuh nu hayangeun mah, sina ngala. Teu kitu Pa Hadi jeung Bu Hadi mah. Geus dibeulikeun ka keur pakél kénéh. Nu Matak dijaga Gé, Sieun dipangloh ku dealer Meureun Ti saprak jadi tatanggana, lain owel, ku can pareng ngasaan ti tatangga nu éta mah. Kawas nu katuliskeun, hayang buah mah meuli wé. Kitu pisan, da tara bécré, keur mupu tepi ka dikarungan gé tara sugan ngalungan, komo maké ngirim, tamba kawaranan onaman. Teusing. Ongkos barang budak bapa Tilar sasat patelak tah jeung juragan RT téh. Tara patannya aya taunna, haré-haré. Pikirkeun waé, éta sababna kuring cicing di kompleks kuring. Séwang-séwangan. Jeung tatangga paantel stan gé, teu wawuh kabéh. Mimitina teu patina gé alatan buah. Bet nyeri haté. Asa dipitenah, pajah anak, enya Si Roy, buah maledog nu meunang. Harita téh jeung baturna keur bal-balan, babasketan di pipir.Ku bapa banéto, dipangmasangkeun karanjang ram ditapelkeun kana forténg. Ngaranna gé budak, ngalungkeun bal luhung teuing. Ngungkulan benteng Ngagorobas Kana Tangkal Buah Nu Keur Meuhpeuy Garumading. Na da nyanyi lak-lak dasar. "Buah Hayang mah menta wé, maké dibalédog ku bal sagala!" Ti harita beu hayang wawuh. Itu-itu ieu-leu we. Sabodo teuing Teu rugi ieuh teu wawuh jeung nu urang patut gé. Enya gé pangawakan sabeulah, teu kudu nguyang, buah waé mah, komo maké puak-pack. Ngeureunkeun buah aromanisna tina ngaroyom tea, buru-buru nengetan bénténg. Kalakayna pura-pura kurang ajar. Omongan aing mah bibi, diudag-udag, polah-polahna, omong-omongna, bubuara di panci jeung ajar sisi benteng. Tara loba omong, dicébor wé ambéh palid. Keun we da batur sorangan, Bi Juju nu sasapu jeung nybor gé Orokaya ti pasar buah. Mun mupu buah tea remen nincak benteng, Pa Hadi tea, enya salakina. Malah, anakna nu kolot, nu keur meujeuhna lenger, naon tara bébéja-bébéja acan, asup ka buru-buru, ngala buah gé. Sugan aya basa, komo maké méré mah. Duh, buru-buru tea jadi kado kuring, keun daun buah nu kapahpral, Bakat mah hareneg, pungsina ditaroskeun ku ustad di majlis ta'lim. Ngahaja ngajak ngaos Qur'an, Bu Hadi. Nu tara téa sasarina mah."Ayeuna mah di jl. Cipaganti, gegeroan buah anggur. Areuy anggurna oge, kan atanapi henteu?" "Ema, numutkeun hukumna oge, anggur nu ngambay ka buru mah mah kacida milik maneh. Ema moal dilepatkeun ku hukum oge, upami Ibu ngala anggur nu ngambay ka buru mah Ibu. Ala wé Bu, tong sieun doraka. Leres ari kitu mah wawartos. "Hiji ka nu melakna. Dina gé teu nanaon. Malih henteu nanaon pisan mah, nu melakna sumping ka Ibu, nyuhunkeun dihapunten, pepelakanana ngajag bari ngamanggakeun badé diala iraha waé ogé." Plong teh haté. Sutradarana mah juru panon tea, Bu Hadi Baketut. Keun, sial! Diala tah buah tea ké mun buah. Enya wé buah tea leubeut deui wae. Leuwih leubeut batan usum ti heula. Tah eta buah, cerah, tapi teu tumuwuh alatan hujan. Kembangan dina usum halodo mah Buahna semu alus, jeung kembangna teu murudul katinggang hujan. Itungan téh aya dalapan, pakel aromanis nu nolol ka rusuh téh, acan nu karék ngabarendil sagedé-gedé kaléci, teu sirikna raranggeuyan. Unggal masalah sigana teu dipaliré. Diantep Sina Gumading. Abdi badé nyobian dugi ka ujung asak sareng meungpeuk, tapi puguh. Keur gumading we terus dipeuyeum, ambéh tuus dina asakna téh. Gal