Jaman baheula aya hiji jalma anu hirupna malarat rosa. Carékna dahar isuk henteu soré téh lain bobohongan. Ari pagawéanana sok buburuh ngangon domba batur. Sanajan digawéna kacida getolna, tapi hasilna teu kungsi mahi, jajauheun kana cukup. Da puguh ukur buburuh. Ari buruhanana dina sataun téh paré 50 geugeus, ditambah ku bekel dahareun mun rék ngangon. Demi dununganana jalma beunghar kacida. Tapi korétna kabinabina, jaba licik. Ka pangangon téh ngan minteran baé. Saupama anu ngangon domba rék ngangon ka pangangonan, ibekelanana téh ngan sangu baé jeung uyah sambel. Arang langka pisan dibéré deungeun sangu anu ngareunah. Mun geus usum panén, nu ngangon téh dibéré pare buruhanana téa. Tapi paréna téh dipilihan anu gambrang pisan. Atuh barang dijual téh hargana teu sakumaha. Teu mahi pikeun meuli baju-baju acan. Munasabah baé mun tukang angon téh papakéanan geus rubat-rabét, siga nu gélo baé. Sakali mangsa éta tukang ngaon téh gering nepi ka teu bisa ngangon. Tapi, ku dununganana téh teu diurus. Barang geus cageur sarta keur mamayu, ngan can kaduga ngangon, ka dununganana ménta kadaharan. Tapi batan méré mah dununganana kalah nyarékan. Majar téh, “Can digawé geus hayang ménta dahar!” Antukna éta tukang ngangon téh musapir. Manéhna prihatin liwat saking sarta ngenes di jero haténa. Beurang peuting manéhna neneda hayang bisa cara deungeun-deungeun, teu kurang hakaneun teu kurang pakéeun. Ku tina nyeri haté, manéhna tuluy miceun manéh ka leuweung, teu dahar teu nginum. Barang geus meunang sababaraha poé manéhna kasaréan ti beurang, handapeun tangkal kai. Ari hudang bet manggih batu tilu siki. Kawas muncang, baruleud, sarta laleucir. Teu kira-kira anéhna kagéteunana. “Na saha anu neundeun ieu batu téh, da tadi mah euweuh?” pokna.

Ari baheula nyaéta hiji jalma anu hirupna malarat rosa. Carékna sobs henteu soréh lain bohong. Ari karyanana, pura-pura, réngking sareng rasana domba Pangalaman digawéna pasti getolna, tapi hasilna henteu, padamelan, jajauheun leres. Da puguh ukur buburuh. Ari Buruhanana dina sataun téh paré 50 geugeus, ditambah ku abdi bekel katuangan hoyong ngangon. Demi dununganana jalma beunghar pisan. Tapi korétna pondokabina, jaba licik. Pangangon sareng Minteran Baé. Saupama anu ngangon hoyong domba ngangon ka jaga, ibekelanana téh aya kalayan sangu saha waé anu sambel. Arang arang pisan dibéré deungeun nyaéta sangu ngareunah. Mun geus usum pangawas, ngangon téh dibéré pare buruhanana téa. Tapi paréna dipilih salaku anu gambrang pisan. Atuh barang dijual dina harga moal rék. Teu mahi pikeun tuku baju. Munasabah jalmi mun pengawal bebas nyaéta papakéanan parantos digosok-rabét, siga anu gélo baé. Mangsa tina saputangan, garing, dugi ka anjeun tiasa nongkrong. Tapi, dununganana kuring parantos diurus. Geus Cageur Sarta Pikeun Mamayu, anjeun sakapeung tiasa nongkrong, sabab gunung-gunung naék. Tapi éta anu masihan mah dununganana kalah dina ngamen. Nuju kasep, "Can damel sudah hayang, sabar!" Antukna éta tukang parambalan.Pangaruh prihatin kumaha anjeunna parantos aya dina jero haténa. Beurang wengi hoyong neneda hoyong janten deungeun-deungeun jalan, teu kirang hakaneun henteu kurang pakéeun. Haté kuring sakit, teras tuluy miceun manéh ka leuweung, henteu tuang teu nginum. Barang parantos kénging-énggal sababaraha sasasihna bébét ti beurang, handapeun tangkal kai. Ari Hudang bet ngiringan batu canggih tilu seks. Kawas muncang, baruleud, sareng laleucir. Teu kasarna anéhna kagéteunana. "Na saha anu neundeun ieu batu téh, ieu anu ayeuna teu aya?" pokna.