KALAKUAN urang pasisian dina bulan puasa, béda pisan jeung kalakuan urang dayeuh; di pasisian mah dina bulan éta tara aya nu digarawé, ngan ukur gawé lumayan baé, nu dikira teu matak capé, lantaran pada puasa. Budak laleutik ogé di pakampungan mah, dipaksan sina paruasa. Upama aya pigawéeun sok digentakkeun dina bulan Rewah atawa didagokeun ka bulan Sawal. Pagawéan nu digentakkeun dina bulan Rewah nyaéta awéwé kudu getol nutu, sangkan béasna cukup pikeun sabulan puasa, lalaki kudu getol ngala suluh, sakurang-kurangna kudu boga 20 tanggungan. Nu marelak lauk di sawah, geuwat dipindahkeun ka balong nu dareukeut, ambéh babari ngala, Di lembur kuring ogé nya kitu baé. Malah ari pasosoré leuwih ramé batan di lembur-lembur séjén. Kolot budak ramé langlayangan ngabrangbrangkeun seueul beuteung, ti beurang tingjaloprak di saimah-imahna. Babaturan kuring pada bogaeun langlayangan, ari kuring mah ngan ukur nénjokeun baé ti jero kebon, da teu boga, turug-turug dicaram. Dina sakali mangsa, kuring dipiwarang meuli minyak tanah ka warung: di jalan amprok jeung babaturan nu rék langlayangan ka tegal. Si Dakir ngomong ka baturna, "San, bikeun langlayangan silaing ka Néng Haén, da éta mah kebluk, hésé diadukeunana, nu déwék top keur silaing! Si Hasan teu némbal kitu-kieu, sok baé mikeun, bolana méré dua deupa. Balik ti warung, kuring luak-lieuk baé sieun kanyahoan boga langlayangan, datang ka imah sok diselapkeun di hateup urut kandang, ari kuring tuluy nyiram pepelakan. Isukna, dulur miwarang ka kuring, saurna, "Haén, gemuk ti kandang akutan ka kebon, urang paké ngagemuk pepelakan, engké ari akang tas Jumaahan ti masjid kudu anggeus,"

KALAKUAN urang pasisian salami bulan puasa, beda pisan sareng kalakuan urang dinten ayeuna; Di tengah bulan di akhir bulan, aya nu digarawé, ngukur lumayan lumayan saé, maka panginten Teu Matak Capé, kusabab puasa. Budak laleutik ogé di pakampungan mah, kapaksa dilakukeun. Upama aya pigawéeun pura-pura kadorong dina bulan Rewah atanapi ditagih salami bulan Sawal. Pagawéan nu dicerna dina sasih Rewah bantuan peryogi kuat nutu, sanaos cekap kanggo unggal bulan puasa, maka anjeun kedah sumanget kana obor, anjeun kedah ngadukung 20 tanggungan. Nu marelak piring lauk di sawah, geuwat dialihkeun ka balong nu daragang, ambéh babari ngala, di lembur éta ogé kuring téh baé. Nyatana, ti pasosoré langkung ramé batan di lembur aksés. Budak kolot ramé langlayangan ngabrangbrangkeun seueul beuteung, ti beurang tingjaloprak dina saimah-imahna. Kari aturan dina langlayangan bogaeun, tina kari, ngukur nénjokeun baé ti jero kebon, da teu kulinér, sareng ogé uyah. Dina sakali mangsa, kuring dipiwarang meuli minyak tanah ka kios: di jalan amprok sareng rerencangan anu hoyong ngalanggakeun ka tégal. Si Dakir nyarios, "San, bikeun langlayangan silaing ka Néng Haén, da éta mah kebluk, hésé diadukeunana, nu déwék luhur pikeun bersaing!Si Hasan teu némbal kitu-kieu, pretentious baé mikeun, maca masihan dua deupa. Tukangeun toko, kuring luak-lieuk baé sieun kanyahoan langlayangan katuangan, sumping nalika anjeun pura-pura dipaling dina urutan hateup, ti kuring tuluy cai pepelakan. Isukna, dulur miwarang ka kuring, saurna, "Haén, gajih sanés kandang abdi, teu gaduh, teu gaduh, teu kénging. Jumaahan ti mesjid kedah anggeus, "